هر وقت این جمله را جایی خوانده یا شنیده ام تا مدت ها بر خود لرزیده ام
این بار اما می خواهم از آن حلقه ای بسازم و در گوش بیاویزم تا یادم بماند:
آن کودک که تازه مادر از دست داده و نوازش دست مادرانه تو را بر سر و مویش ناگفته طلب می کند.
آن دیگری که آخر هر هفته علاوه بر کیف مدرسه، سنگینی یک ساک دیگر را به دوش کشیده تا آخر هفته را با پدر به سر ببرد، با نگاهش دلگرمی تو را می خواهد.
و آن دخترک رنجور و خسته از دعواها و بگو مگو ها و فریادهای خانه، آغوش و لبخند و نوازش تو را در سکوت و سکون می خواهد
امروز این حلقه را ساختم و بر گوش آویختم
تا یادم بماند
برای همیشه یادم بماند